De bestuursleden van de stichting Nepal-Nederland hebben allemaal een speciale band met Nepal. Maar onze paden kruisten zich vooral omdat we allemaal bevriend zijn met zilversmid Dambar uit de Nepalese hoofdstad Kathmandu en geraakt zijn door zijn levensverhaal. Want dat is een bijzonder verhaal.

Het verhaal van Dambar begint met de Nederlander Jos Bus, die in de jaren 70 van de vorige eeuw Nepal als toerist bezocht. Tijdens zijn bezoek kwam hij in contact met een jongen, die als manusje-van-alles werkte in een zilverfabriekje. Ze kwamen aan de praat en de jongen, Dambar was zijn naam, vertelde dat hij leed aan tuberculose. Medicijnen waren in Nepal nauwelijks voorhanden en bovendien voor Dambar onbetaalbaar. Daarmee was zijn lot bepaald.

Jos werd geraakt door dit verhaal. Terug in Nederland regelde hij via zijn contacten in de medische wereld medicijnen en stuurde die naar Nepal. Dit werd letterlijk de redding van Dambar en het begin van een levenslange band tussen Jos en Dambar. “Papa Jos”, zoals Dambar hem nog steeds noemt, ontfermde zich over Dambar, die als kasteloze was geboren in een dorpje in de Himalaya.

“Papa Jos” gaf Dambar de kans een opleiding te volgen als zilversmid. Daarna zorgde “papa Jos” er voor dat Nederlandse toeristen tijdens hun bezoek aan Nepal ook een bezoek aan de werkplaats van Dambar brachten. De zaken gingen beter en, met in gedachten de onmisbare steun die hij zelf kreeg van “papa Jos”, nam Dambar een kasteloze jongere in dienst, die in de praktijk werd opgeleid tot zilversmid.

Met steun uit Nederland groeide het bedrijfje van Dambar. Steeds meer kansloze jongeren werden opgeleid en vonden een baan en inkomen in het zilverfabriekje in Nepal. Dambar werd steeds meer bezocht door Nederlandse toeristen, die ook geraakt werden door zijn verhaal. Zo ontstonden er vriendschappen. Dit leidde er uiteindelijk toe dat hij door zijn Nederlandse vrienden werd uitgenodigd om Nederland te bezoeken. Zij organiseerden thuis zilverparty’s, waar Dambar zijn sieraden kon verkopen.

Omdat Dambar een Dalit is, is het heel moeilijk voor hem om zaken te doen met Nepalese klanten. De Nepalees doet immers geen zaken met mensen uit een laagste kaste. Daarom is hij afhankelijk van verkopen in het buitenland en dat is een belangrijke reden om hem te blijven ondersteunen.

Een aantal van zijn Nederlandse vrienden hielpen hem later bij het jaarlijks organiseren van zakenbezoeken aan Nederland. Zo werd hij geïntroduceerd bij de wereldwinkels. Deze vrienden van Dambar besloten een stichting op te richten, de stichting Nederland-Nepal. De stichting verbrede haar werkzaamheden.

Nog altijd ondersteunen wij Dambar en zijn zilverfabriekje. Omdat we zien dat deze steun een direct effect heeft op de levens van alle werknemers van Dambar en hun gezinnen. Het is een heel concrete en directe vorm van hulpverlening. Maar inmiddels worden ook andere projecten in Nepal opgepakt.

Nepal is een ontwikkelingsland en kent veel problemen. Twee belangrijke problemen zijn het onderwijs en de drinkwatervoorziening. Daarop richten we onze aandacht. We zoeken sponsors, die kasteloze en daarmee kansloze kinderen een kans willen geven een opleiding te volgen. En we ondersteunen project op het gebied van de drinkwatervoorziening.